Hər yerdə görünən...və MİLLİ RUHA bürünən İMZA

Bəlkə də az sayda belə yazarlar tanıyıram ki, qələmindən çıxan belə urvatlı,könüllərə məlhəm olan yazıları ilə çoxlarını utandırır,bəlkə də üzlərini qızardırdı...

İmzasını Zəngilanda tanımayan yoxdur onun...Milli kalorit, milli ruh,türkçülük onun araya-ərsəyə gətirdiyi bütün yazılarının leytmotivini-məğzini,məna çalarını təşkil edir.Ürəyinin odu,atəş,gözüdür,bu Vətən,onun! Elə bu Vətən yanğısı da hər bir yazısının ilk sözündə,ilk ifadəsində hiss edilir,duyulur...Sizi çox intizarda saxlamaq istəmirəm.

Bu,hamının yaxşı tanıdığı,ədəb-ərkanı və ləyaqəti ilə seçilən,qəlbi Vətən yanğılı,doğma Yurd sevdalı,millətinin daimi təəssübünü çəkən Səbirə xanım Ələkbərovadır.Həyatın nəfəsini öz isti nəfəsinə qatıb ürəyinin dərinliyində uyuyan tumurcuq kimi "nəğməli,nikbin yazılarını" öz əyarlı oxucuları,dinləyici və izləyiciləri ilə bölməyə,bölüşməyə can atandır,Səbirə Ələkbərova...

Hələ məcburi köçkünlüyün ən ağır,məşəqqətli illərində belə o,sosial mediada,mətbuat şəbəkələrində adamlarda xoş əhval-ruhiyyə yaradan,onlara passionar enerji ötürən,yeni impuls verən yazıları ilə möhkəm yadda qalmışdır.İşdən yorğun-ağrın axşam evə gələnlər onun imzasını itik axtaran kimi həyacanla axtararıb tapardılar...

Sosial şəbəkələrdə tələm-tələsik səhifəsini arayıb-axtarıb tapar,elə bil ağrı-acılarına şəfalı bir məlhəm qoyardılar.Sanki yazıları yüngüllük,rahatlıq gətirən bir ipək sarğı idi.Bax,beləcə işdən evə tələsənlər onun ürəklərə həzin sərinlilk,könüllərə ruh oxşayan müxtəlif səpkili xoş niyyətli yazılarının ağuşuna qovuşardılar!

Bilirdilər ki, onun yazılarında bir nikbinlik var, bir ovqat,dirçəliş var.Sevə-sevə oxuyub dinclik və rahatlıq tapacaqlar...Səbirə xanımın yazılarındakı xalq yaradıcılığı,folklor,klassik ənənələr o qədər təbii və axıcıdır ki, adam onu dönə-dönə oxumaqdan belə doymur.Hərdən də "Bulaq" musiqili verilişinə baş vurar,nostalji hissləri oyadardı...Bəzən də radiodakı həzin,kövrək nəğmə ilə,xalq mahnıları ilə sınıq könülləri ələ alıb onları bu ruha,bu əhval-ruhiyyəyə kökləyib,mənəvi qida verərdi...Özünə məxsus şirin,axıcı,asan başa düşülən dili,dialekti,yeri gələndə isə şivələrdən istifadə isə Səbirə xanımın yazılarını daha "xarizmatik" edər, onu zənginləşdirirdi...

Köçkünçükük dönəmində isə hələ neçə-neçə kitablar işıq üzü görməyəndə belə Səbirə Ələkbərova oxucuların mənəvi aclığını istər dövrü mətbuatda,istərsə də ayrı-ayrı mədəni- sosial şəbəkələrdə,ziyalı qruplarda ödəməyə,doldurmağa çalışardı.Bu isə onun ədəbi mühit adamı,söz adamı olmağından xəbər verirdi.

Açıq mətnlə bildirək ki,hətta küncdə-bucaqda qalan,toz basmış oxunmamış neçə-neçə kitabların səhifələrini öz cib dəsmalı ilə təmizləyib bir-bir barmaqlarıyla təkrar-təkrar yazıb yenidən oxuculara çatdırar,üstəlik müəlliflərini də tanıtdırardı...

Bax,buydu onun el-obaya əsl sevgisi,əsl istəyi!

"Təki elim-obam maariflənsin,bilikli və savadlı olsun...sağ,salamat olsun,-deyirdi.

Bax,əsl təbliğat,əsl ziyalılıq buydu!

Hər kəs öz xeyirxah,nəcib əməlləri ilə bu Vətənə bir töhfə,bir ərmağan bəxş etsə,Vətənin nəyi olmaz ki?!...

Son zamanlar Səbirə xanımın qələmindən çıxan publisist yazıları daha maraqlı,daha dəyərlidir.Yenə də ənənəsinə sadiq qalaraq Vətənpərvərlik ruhundakı yazıları sözün həqiqi mənasında kövrək və duyğuludur!

Sanki ürəkdən qopan bu sətirlər adama dolğun,sevgi dolu bir yaşantı verir...Ən kiçik esselərində belə çılğınlıq və romantiklik hiss edilməyə bilinmir.Bu poetik rəngli duyğular isə onun yazılarının təsir gücünü və effektini artırmağa yönəlmişdir...

Onun bütün yazılarında-zarisovka,məqalə,oçerklərində və digər dəyərli publisistikasında Bəxtiyar Vahabzadə yaradıcılığından-bulağından Vətən eşqiylə bəhrələnmə daha qabarıqdır: