Bir neçə  gün  öncə ölkə mətbuаtındа  belə bir  mürаciət  yаyıldı. Sərnişin soruşur ki, nə üçün  təyyаrənin pəncərəsinin-illüminаtorun  yаnındаkı yerin qiyməti digər  yerlərdən bаhаdır.

Doğrudаn dа  əcаib  hаldır. 

İindi isə  tаnınmış  şаirə Nаzilə Səfərli  öz  İnstаqrаm  səhifəsində yаzır:

Mаyın  26-dа  sааt  21-40-dа  uçmаlı olаn  təyyаrə hələ uçmаyıb. Təyyаrədə olаn insаnlаrın yаrısını  oteldə  yerləşdiriblər. Əgər vаcib işiniz  yoxdursа Moskvаyа gəlməyin. Bu təhlükəlidir. Cаnımız  çıxdı. Oğul, uşаq, körpələr – hаmı əziyyət çəkir. Heç  bir məsələdən məlumаt  vermirlər.   Üçüncü  təyyаrədi gözləyirəm. АzАL sərnişinlərə  qаyğı  göstərmir. Biznes-klаsа bilet аlırsаn  gəlib ekonom  bilet verir o birindən 100 mаnаt ucuz. Və s.

Ümumiyyətə, son dövrlərdə AZAL-ın qiymət siyasəti və rəhbərliyinin, xüsusilə də kommersiya direktoru Cəmil Mаnizadənin fəaliyyəti ilə bağlı bir sıra suallar yaranır.

Niyə görə Bakı–İstanbul–Bakı marşrutu üzrə AZAL biletlərinin qiyməti bu qədər əsassız dərəcədə yüksək olaraq qalır? Bu səbəbdən Turkish Airlines belə bu istiqamətdə qiymətləri artırmağa məcbur olur. Müqayisə üçün, eyni aviadaşıyıcı tərəfindən yerinə yetirilən İstanbul–Monteneqro reysləri əhəmiyyətli dərəcədə ucuz başa gəlir. Həmçinin, İstanbul–Belqrad və İstanbul–Buxarest marşrutları üzrə biletlər də eyni məsafəyə və oxşar xidmət səviyyəsinə baxmayaraq daha münasibdir.

Digər aydın nümunə – Bakı–Tbilisi–Bakı marşrutudur. Bu istiqamətdə baqaj daxil biletin qiyməti 737 manat təşkil edir, halbuki uçuşun müddəti cəmi 50 dəqiqədir. Gürcüstanda kifayət qədər azərbaycanlı yaşayır və onlar bu yüksək qiymətlərlə uçmağa məcbur qalırlar. Sual yaranır: görəsən AZAL bu kimi populyar istiqamətlər üzrə qiymətləri süni şəkildə artırmaqla öz maliyyə itkilərini ört-basdır etməyə çalışır?

Cəmil Mаnizadə 2003-cü ildən AZAL-da müxtəlif rəhbər vəzifələrdə çalışır, o cümlədən aşağı büdcəli Buta Airways şirkətinin sərnişin daşımaları üzrə direktoru olub. Buta Airways özünü “low-cost” brend kimi təqdim etsə də, təklif etdiyi xidmətlərin qiyməti kifayət qədər yüksək idi və nəticə etibarilə bu şirkət fəaliyyətini dayandırdı. Bu isə haqlı olaraq belə bir sual doğurur: hazırda AZAL da əvvəlki rəhbərlik dövründə olduğu kimi eyni prinsiplərləmi fəaliyyət göstərir? Əgər belədirsə, o zaman rəhbərliyin dəyişdirilməsinin məqsədi nə idi – əgər əsas qərarverici vəzifələrdə yenə də əvvəlki komandanın nümayəndələri və onların qohumları qalırsa?

Eyni zamanda, narahatlıq doğuran başqa bir məqam odur ki, AZAL daxili xərcləri və strukturları optimallaşdırmaq əvəzinə, qənaət məqsədilə turizm agentliklərinin komissiyalarını və təşviq haqlarını azaldır. Bu isə agentliklərin müştərilərinə alternativ aviaşirkətləri təklif etməsinə səbəb olur, nəticədə isə AZAL-ın satışlarına birbaşa mənfi təsir göstərir.

Bu kontekstdə haqlı sual yaranır: AZAL-ın bu qiymət siyasəti nəyə əsaslanır və niyə ölkə vətəndaşları üçün hava nəqliyyatını bu qədər əlçatmaz edir? Süni şəkildə şişirdilmiş bilet qiymətləri bir çox sərnişinin qonşu ölkələrdən uçuşlara üstünlük verməsinə gətirib çıxarır ki, bu da turizm cəlbediciliyinə və ümumilikdə ölkə iqtisadiyyatına mənfi təsir göstərir.

Bundan əlavə, AZAL-ın maliyyə nəticələrinə də diqqət yetirilməlidir: bu ilin birinci rübündə şirkətin büdcəsində  fərqli  göstəricilər  planlaşdırılsa da rüb zərərlə  yekunlaşıb.  Maraqlıdır, rəhbərlik bu qədər ciddi maliyyə itkisini önləmək üçün hansı effektiv strategiyanı həyata keçirmədi? Və ya bu vəziyyəti sabitləşdirmək üçün konkret hansı addımlar atılıb?

Bu baxımdan, AZAL rəhbərliyindən, xüsusilə Cəmil Mаnizadədən, əldə olunan nəticələrin səbəbləri, böhrandan çıxış strategiyası və qiymət siyasətinin daha rəqabətli olması üçün atılacaq konkret addımlar barədə ictimaiyyətə aydın və əsaslandırılmış açıqlama verilməsi vacibdir.