İdman gimnastikası üzrə yeddiqat olimpiya və üçqat dünya çempionu Viktor Çukarin 1922-ci ildə dünyaya gəlib. Onun atası repressiyaya məruz qalan Don kazakı, anası isə yunan olub. Oğulları dünyaya gələndən üç il sonra ailə Azov dənizi sahilindəki kəndlərin birindən Mariupola köçüb.

Məktəbi bitirdikdən sonra Çukarin metallurgiya texnikumuna daxil olub, sonra Kiyev bədən tərbiyəsi texnikumuna keçib. Eyni zamanda, sonradan onun məşqçisi olmuş SSRİ çempionu Acat İbadullayev tərəfindən birlikdə məşq etmək təklifi edilib. Bu əməkdaşlıq sayəsində Çukarin 1940-cı ildə Ukrayna çempionu olub və SSRİ idman ustası adını alıb.

Nasist Almaniyasının SSRİ-yə hücumundan sonra Çukarin 20 yaşında könüllü olaraq cəbhəyə yollanıb, orada artilleriya bölməsində döyüşüb, Kiyevi müdafiə edib. Bir neçə ay sonra Poltava yaxınlığında yaralanaraq əsir düşüb. Çukarin 17 əsir düşərgəsində olub, Buhenvaldda əsirlik həyatı yaşayıb və 1942-ci ildə özünü kəndli kimi təqdim edərək şəxsi təsərrüfatda işləməyə başlayıb. Çukarin nə heyvan sağmağı, nə də ot biçməyi bilməsə də, təsərrüfat sahibi frau Bruns bunu görüb, onu ələ verməyib.

Çukarin Buhenvaldda olduğu bir il ərzində gündə 12-14 saat karxanalarda işləyib. Amma o vaxt da gimnastikanı unutmayıb, vaxtaşırı məşq edib. O, mühafizəçilərin məşqini də izləyib, çünki o dövrdə alman gimnastika məktəbi dünyanın ən güclü məktəblərindən biri olub və 1936-cı ildə Berlində keçirilən olimpiadada yerli gimnastlar mütləq və komanda birinciliklərini qazanıblar.

Buhenvalddan Çukarin Baltik dənizi sahili yaxınlığındakı Sandbostel düşərgəsinə köçürülüb. Müttəfiqlər irəlilədikdə nasistlər 1945-ci il may ayının əvvəllərində bütün məhbusları təxliyə edib. Lakin Baltik dənizindəki Lübek körfəzində Böyük Britaniya kral hərbi hava qüvvələrinə məxsus təyyarələr nasist konsentrasiya düşərgələrinin əsir və girovlarını Norveçə aparan “Kap Arkona”, “Tilbek” və “Döyçland” gəmilərini vurub. Nəticədə 12 min əsir və girovdan 300-ü sağ qalıb. Həmin sağ qalanlardan biri Çukarin olub. Onu açıq dənizdə bir həftədən sonra müttəfiq gəmisi tapıb.

Çukarin müharibədən elə bir vəziyyətdə qayıdıb ki, öz anası onu yalnız başında uşaqlıq çapığından tanıyıb. Gələcək çempionun çəkisi cəmi 40 kq olub. Yaxınlarının etirazına baxmayaraq, o, yenidən məşqlərə başlayıb. O, keçmiş hərbi əsir olduğundan ona pasport verməyə tələsməyiblər. ona görə də Çukarin Lvov Bədən Tərbiyəsi İnstitutuna daxil ola bilməyib. Ancaq sonradan o, bu instituta qəbul edilib, çünki institutun rektoru bir vaxtlar gimnastın oxuduğu Kiyev texnikumunda müəllim olub.

Eyni zamanda, Çukarin fabrikdə işləyib və gecə də daxil olmaqla məşqlərini davam etdirib. Ona pasportunu mebel yüklədiyi qurumlardan birinin rəhbəri verib. Daimi 3,5 saatlıq dərslər Çukarinə 1946-cı ildə müharibədən sonrakı ilk SSRİ çempionatında iştirak etmək imkanı verib və burada o, 12-ci olub. 1947-ci ildə beşinci yerə sahib çıxan idmançı bir il sonra qızıl medal qazanıb.

1949-cu ildən 1951-ci ilə qədər Çukarin dəyişməz olaraq SSRİ-nin mütləq çempionu olub və 1952-ci ildə milli komandanın heyətində olimpiadada iştirak etmək imkanı qazanıb. Orada o, komanda yarışında, çoxnövçülükdə, yelləncəklərdə, dayaqda qalib gəlib və həlqələrdə, paralel barmaqlıqlarda gümüş medal alıb.

Helsinki olimpiadasında Çukarinin 30 yaşı olsa da, bu yarış onun karyerasının zirvəsi olub. İki il sonra SSRİ çempionatında çoxnövçülük üzrə çempionatda qızıl medalını qaytarıb (1953-cü ildə o, qələbəni Valentin Muratovla bölüşüb). 1956-cı ildə Melburnda keçirilən oyunlarda Çukarin çoxnövçülükdə əsas rəqibi ondan 10 yaş kiçik yapon Takaşi Onoya da qalib gəlib.

 

Melburndakı olimpiadadan sonra idman karyerasını başa vurub, Lvovdakı institutda dərs deməyə başlayıb və burada gimnastika kafedrasının müdiri olub. Çukarin SSRİ yığma komandasının üzvləri olan üç idman ustası yetişdirərək məşqçiliyə də diqqət yetirib. Olimpiya qızıl medallarının sayına görə yalnız Larisa Latınina (9) onu ötüb keçə bilib, Boris Şaxlin və Nik

olay Andrianov isə eyni sayda mükafat qazana biliblər.

1960-cı ildə Romada keçirilən olimpiadada Çukarin münsiflər heyətinin tərkibində olub. Beynəlxalq turnirlərin birindən sonra Çukarin rəhbərliyin təzyiqlərinə məruz qalıb və hakimlikdən uzaqlaşıb. Fəal məşqçilik karyerasını isə 1976-cı ildə, tələbəsi Viktor Safronovun Monreal olimpiadasına göndərilməməsindən sonra başa vurub.

O, konsentrasiya düşərgələri ilə bağlı keçmişi barədə heç vaxt danışmayıb və ondan bu barədə danışmağı tələb etməyiblər. Milli komandadan ayrıldıqdan sonra Lvovdakı Bədən Tərbiyəsi İnstitutunda fəaliyyətini davam etdirib, 1984-cü il avqustun 25-də Lvovda vəfat edib.

İlkin Nəcəf, xüsusi olaraq Musavat.com üçün